Zelf leef ik zoveel mogelijk bewust één met Zijn. Bewust Zijn is open, onmiddellijk ervaren dat altijd gaande is. Mijn beoefening is mijn ‘zelf’ (dat zich hieruit losdenkt) te herkennen en zo terug te geven aan open Bewustzijn. Waar ik een richtlijn voor mijn dagelijks leven nodig heb pas ik drie waarden toe die inherent zijn aan Zijn en mij onmiddellijk herinneren aan Zijn: inherente vrijheid, inherente heelheid en inherente openheid. Deze levenswijze en wat hierbij helpt is mijn pad dat ik ook met jou wil delen, bijvoorbeeld in het Yogipad, één met Zijn.
Inherente vrijheid houdt in dat alles dat gebeurt, wat anderen doen en wat ik doe, wat ik beleef en hoe we daar weer mee omgaan, altijd en in elk geval, vrij is. Mensen kunnen vreselijke dingen doen en zij zijn daar – blijkbaar – vrij in, want zij gehoorzamen niet als ik ze dat verbied. Ik vind het volwassen realisme om deze inherente vrijheid te zien. We roepen zo makkelijk dat iets niet zo mag zijn, en toch gebeurt het. Dat wil zeggen dat we met die vrije werkelijkheid om moeten gaan en dat we geen excuus hebben, omdat ook wijzelf – wat onze geschiedenis ook is – nu vrij zijn om te doen wat wij waardevol vinden. We zijn vrij als we de vrijheid van alles en iedereen in ons leven erkennen. Ik merk dat het herkennen van ieders inherente vrijheid mij ontslaat van klagen over wat andere mensen allemaal – volgens mij – ‘verkeerd’ doen. We vergeten vaak dat gebeurtenissen die al gebeurd zijn, al gebeurd zijn. “Mag dat zomaar?” doet er niet meer toe; “Doe nu wat jij goed vindt”, wel. Zo stap je uit reactief gedrag in creatief handelen.
Inherente Heelheid houdt in dat alles, zonder correctie, precies zoals het is, al compleet en goed is zoals het is. Niets is kapot of gekwetst als je het durft te zien zoals het nu is. Zelfs je ‘gebrokenheid’ is heel.
In reactie hierop worden snel allerlei voorbeelden genoemd, met de bedoeling dat dát toch niet heel en goed kan zijn, omdat het ‘slecht is’. Met zo’n oordeel erbij kijk je niet meer naar ‘hoe het is’, maar je vergelijkt wat je ziet met een norm die je ergens anders – niet uit de werkelijkheid – vandaan haalt. Zo doe je alsof je een norm aan de werkelijkheid kunt opleggen, maar wat je ziet als verkeerd-voor-jouw-norm, gaat niet over hoe iets of iemand zélf is.
Voor mij was het een hele stap om mijzelf, met al mijn tekortkomingen, als heel te zien, vóór elke correctie die ik gewoonlijk meteen wil toepassen. Het is wonderlijk om je Hele Zelf in de spiegel te ontmoeten, volmaakt zoals het is, vóór elk oordeel. Wat je dan ziet is heel en vrij Zijn.
Zo zie ik ook het liefst mijn omgeving, vrienden, leerlingen en klanten zonder oordeel. Niets en niemand – hoe ‘gebroken’ ook – is niet heel. Er is niets te verbeteren aan mij of jou. Hier toont zich mijn en jouw leven – met alles dat we verkeerd willen vinden – zich als kunstwerk. Als het een roman was, dan horen ook de ‘lelijke’ hoofdstukken helemaal bij dit kunstwerk. Als je dit gaat zien, leer je rusten in jou-Zijn.
Inherente Openheid herkennen is het eind van de verdediging van mijn identiteit. We doen gewoonlijk alsof we een persoonlijk territorium hebben waar niets en niemand onze grenzen mag overschrijden, en toch gebeurt dat aldoor. Simpelweg omdat we Al Open Zijn. Alles in ons leven komt zomaar binnen, sterker nog, het is al binnen zodra we het gewaarzijn. Deze openheid is dit Gewaarzijn. Al onze zintuigen en onze gevoeligheid verbinden ons naadloos met de hele werkelijkheid. We zijn hoe dan ook compleet raakbaar. De ‘werkelijkheid’ wordt binnen in ons ervaren! Juist op momenten waarop we geraakt zijn, blijkt onze inherente Openheid. Dat is geen defect, dat zijn wij zelf, zonder de gewone act van doen alsof we alles onder controle hebben.
Ik kan mij goed voorstellen dat niet iedereen dit wil. Er is hier geen territorium te verdedigen. Ik heb hier helemaal niks en ik ben niet eens ‘iemand’. Alles is genade. Ik ben al open en onverdedigd en juist als ik dat voluit erken ben ik compleet heel en vrij.